Samhain - pradawne święto Celtów

Samhain to jedno z najważniejszych świąt w celtyckim kalendarzu, z którego wywodzi się dzisiejsze Halloween. Tradycyjnie obchodzono je od zachodu słońca 31 października do zachodu słońca 1 listopada. Nazwa "Samhain" pochodzi od staroirlandzkiego słowa oznaczającego "koniec lata". Dla Celtów była to celebracja czasu przejścia z okresu letniego do zimowego, a jednocześnie wyjątkowy moment, w którym przepowiadano przyszłość, tworzono magiczne zaklęcia i rytuały. Wierzono bowiem, iż granica pomiędzy światem istot żywych a światem duchów była wtedy najcieńsza.

Samhain, jak wiele innych pogańskich świąt, miał głębokie korzenie w celtyckiej tradycji agrarnej. Był to czas, kiedy plony były zebrane i przygotowywano się do zimy. Rytuały tego święta miały na celu zapewnienie ochrony i urodzaju w nadchodzącym roku. Celtowie wierzyli, że w tym okresie duchy przodków mogły powrócić na ziemię, aby odwiedzić swoje rodziny. Aby uczcić ich pamięć, pozostawiano dla nich jedzenie i picie, a świece i paleniska miały oświetlić im drogę. Podczas Samhain zapalano wielkie ogniska, które miały symboliczne znaczenie oczyszczenia i ochrony. Ludzie często przemierzali swoje pola z pochodniami, aby odpędzić złe duchy. Ogniska te były również miejscem wspólnych spotkań i celebracji, gdzie dzielono się opowieściami i wróżbami.

Wielu Celtów ubierało się w kostiumy, często przedstawiające duchy i demony. Przebieranie się miało zmylić złe duchy i zapewnić ochronę. Ten zwyczaj przetrwał do dziś w formie Halloween, kiedy to ludzie przebierają się i biorą udział w zabawach. Samhain było także czasem wróżenia i przepowiadania przyszłości. Celtowie uznawali, że w tym wyjątkowym czasie można było przewidzieć przyszłość, zwłaszcza dotyczącą urodzaju, zdrowia, rodzicielstwa czy małżeństwa. Jednym z popularnych zwyczajów była wróżba z jabłek. Jabłka były uważane za święte owoce, symbolizujące nieśmiertelność i mądrość. Często wrzucano jabłka do wody i próbowano je wyłowić ustami ? ten, kto wyłowił jabłko, miał mieć zapewnione szczęście w nadchodzącym roku.

Po chrystianizacji Europy, wiele pogańskich świąt, w tym Samhain, zostało zintegrowanych z chrześcijańskimi obrzędami. Kościół katolicki, chcąc wyeliminować pogańskie tradycje, ustanowił 1 listopada jako Dzień Wszystkich Świętych, a 2 listopada jako Dzień Zaduszny. Mimo to, wiele dawnych zwyczajów przetrwało w formie ludowych obrzędów. Samhain przetrwał również w kulturze współczesnej, głównie jako Halloween, szczególnie w krajach anglojęzycznych. Chociaż współczesne obchody różnią się znacznie od pierwotnych rytuałów, wiele z nich nadal odzwierciedla dawne wierzenia i praktyki.

W dzisiejszych czasach Samhain jest obchodzony przez neopogan, w tym wiccan i druidów, którzy starają się odtworzyć autentyczne rytuały celtyckie. Obchody często obejmują zapalanie świec, medytację, modlitwy oraz ofiarowanie jedzenia i napojów duchom przodków. Dla wielu współczesnych wyznawców, Samhain jest czasem refleksji nad życiem, śmiercią i cyklem natury. Święto to, mimo swojego pradawnego pochodzenia, nadal ma istotne znaczenie we współczesnym świecie. Przypomina o cykliczności życia i natury, o konieczności pamięci o przodkach oraz o potrzebie przygotowania się na zmiany. To czas, który łączy przeszłość z teraźniejszością, ukazując, jak dawne tradycje mogą przetrwać i ewoluować, dostosowując się do nowych czasów i kultur.

Samhain pozostaje więc nie tylko dawnym świętem, ale także żywą tradycją, która przetrwała wieki i nadal inspiruje ludzi na całym świecie. Jego obchody, choć różne w formie, nadal niosą przesłanie o bliskości z naturą, pamięci o przodkach i gotowości na nadejście zimy. Współczesne Halloween, choć pełne komercji, wciąż kryje w sobie echo dawnego Samhain, przypominając nam o magicznym czasie, gdy granice między światem żywych i umarłych stają się niewidoczne. W świecie ezoterycznym święto to nadal jest uznawane jako czas, w którym tworzone są wyjątkowo precyzyjne wróżby, wspaniałe afirmacje oraz niezwykle silne zaklęcia, amulety czy rytuały.