Holonomiczny wszechświat i holograficzna świadomość.

Zapraszamy do zapoznania się z horoskopem.

Współczesne holonomiczne ujęcie wszechświata posiada historycznych poprzedników w starożytnej duchowej filozofii indyjskiej i chińskiej oraz w monadologii wielkiego niemieckiego filozofa i matematyka Leibniza. Wychodzenie poza tradycyjne podziały między całością a częściami jest zasadniczą właściwością różnorodnych systemów filozofii. Piękną ilustrację tej reguły stanowi poetyckie przedstawienie naszyjnika wedyjskiego bożka Indry. W Awatamsaka Sutrze napisano: "Powiedziano , że w niebiosach Indry znajdziesz wzór pereł tak ułożonych, że patrząc na jedną, widzisz odbicie wszystkich pozostałych.Tak samo każda rzecz na świecie nie jest jedynie sobą ale zawiera wszystkie inne rzeczy i w istocie jest wszystkim." W ostatecznej rzeczywistości nieskończenie małe zawiera nieskończenie wielkie, a nieskończenie wielkie - nieskończenie małe. Według dżainistycznej kosmologii świat zjawisk składa się ze złożonego systemu "oszukanych" jednostek świadomości, czyli dziw, uwięzionych w materii na różnych etapach kosmicznego cyklu. System ten łączy świadomość i pojęcie dziwy nie tylko z formami ludzkimi i zwierzęcymi ale także z roślinami i nieożywionymi przedmiotami. Według filozofii Leibniza : wszelka wiedza o całym wszechświecie może zostać wyprowadzona z informacji związanej z pojedynczą monadą. Jest on także twórcą metody matematycznej, która przyczyniła się do rozwoju holografii. Holografia to trójwymiarowa fotografia bez użycia soczewek, zdolna do odtworzenia realistycznych wizerunków materialnych przedmiotów. Zasady matematyczne tej nowoczesnej metody opracował brytyjski uczony Dennis Gabor, który w 1971 roku za to osiągnięcie otrzymał nagrodę Nobla. Kiedy sporządza się zdjęcie holograficzne pod różnymi kątami, to z jednej warstwy światłoczułej, można zdjąć po kolei wszystkie poszczególne obrazy z osobna. Pojedyncze obrazy holograficzne mogą być spostrzegane jako odrębne całości ale zarazem stanowią one integralną część znacznie obszerniejszej macierzy wzorów interferencyjnych światła, z którego powstały. Hologram optyczny posiada rozproszoną pamięć:każda jego najmniejsza część, która jest wystarczająco duża, aby pomieścić cały wzór dyfrakcyjny, zawiera informację o całej figurze.Zmniejszenie rozmiarów części hologramu powoduje zachowanie cech całości. Powyższe własności wyjaśniają, dlaczego każda figura psychiczna, taka jak wizja, fantazja, objaw psychosomatyczny lub kształt myślowy, zawiera ogromną ilość informacji na temat całej osobowości podmiotu. Podejście holograficzne pozwala wyobrazić sobie, w jaki sposób informacja przekazywana za pośrednictwem mózgu, znajduje się do dyspozycji w każdej komórce mózgowej, albo jak informacja genetyczna, która dotyczy organizmu jako całości, może być dostępna we wszystkich komórkach ciała. Hologram jest wyjątkowym instrumentem, który może okazać się niezwykle przydatny w celu zrozumienia pojęcia całości. Przemieszczające się fale świetlne i inne formy zjawisk wibracyjnychsą wszechobecne i teoretycznie ogarniają cały wszechświat czasu i przestrzeni. Owe pola podlegają prawom mechaniki kwantowej. Opracowała : Akulina wg Rupert Sheldrake "Nowa nauka życia" Stanisław Grof "Poza mózg"